Het heeft wat voeten in de aarde gehad; maar ik kan weer wat van het lijstje van 101 doelen afstrepen. Afgelopen vrijdag was de eerste in een reeks die ik alleen maar als titanenstrijd kan oormerken. Het rikken is weer begonnen.

Het is maar goed dat de Bond Tegen het Vloeken geen partijtje meedeed. Want zoals gewoonlijk zit er regelmatig iemand te suffen – en aan zo’n maatje heb je natuurlijk niets. Het vertrouwde zak hooi was niet van de lucht. En de nodige andere mannentaal die niet door de censuur heen komt. Na een geslaagd aantal potjes en natuurlijk een paar pinten sloeg de overmoed ook weer toe. En dan roept de eerste ‘misère’. Om vervolgens op de eerste slag nat te gaan 🙂 En nee, ik was het niet dit keer!

Geluk in de liefde
Sterker nog, voor het eerst in de historie wist ik op één avond twee keer een pico binnen te slepen. Maar eindigde als vanouds op de laatste plaats. Laten we het erop houden dat ik geluk in de liefde heb. We hebben afgesproken in ieder geval een keer of vier per jaar op deze manier een kaartje te leggen. Zo speel je altijd in de goei!