Vandaag kwamen tienduizenden beblaarde voeten over de eindstreep. Ondanks het pestweer van deze week begint het steeds harder te kriebelen bij het zien van de beelden van de Vierdaagse. Nog een jaartje te gaan voor ik op de Wedren wil staan. Ik heb er nu al zin in.

Inmiddels heb ik de eerste honderd kilometer erop zitten. De langste tocht die ik tot nog toe heb gelopen is iets meer dan 21 kilometer. Klossend over de rode paden van de Haagse Beemden, tussen de koeien door het Markdal en samen met moeders in de zon langs het Ulvenhoutse Bos. Het lopen zelf ging redelijk, alleen werd ik ’s avonds zo stijf dat ik bijna de bank niet meer uit kon komen. De volgende dag gelukkig niet echt spierpijn, alleen de aanhechtingen in mijn knieën waren nogal chagrijnig. Ik zal nog veel kilometers moeten vreten!

Een eerste regentocht heb ik afgelopen weekend beleefd, samen met Rianne die waarschijnlijk volgend jaar de helletocht gaat meelopen. Na een klein uur hield het op met zachtjes regenen. Inmiddels waren we in de polder richting Terheijden aanbeland, waar blijkbaar genoeg doodlopende wegen liggen! Behalve wat hazen en watervogels geen levend wezen in zicht. Lekker hoor. Gelukkig blijf je door het lopen redelijk warm ondanks de nattigheid. Een overweging die je half juli eigenlijk niet wil hoeven maken. Die vier uurtjes in de regen hebben wel aangetoond dat gebruik maken van goed materiaal veel verschil maakt.

Ik heb inmiddels deze wandelschoenen gekocht:

De verkoper beloofde dat ze waterdicht waren. Klopt! Geen natte voeten gehad. En ook nog geen blaren (tot nu toe dan). Voor het zachte prijsje van 120 euro werd ik ook eigenaar van een speciale wandelbroek. Ziet er lekker sexy uit met zijn beige kleur en dubbele afritsmogelijkheid. Handig is het wel, ook in de regen. Zodra het tien minuten droog werd was mijn broek ook droog. Scheelt weer wat kilo’s ongewenst vocht meezeulen.

Het gewenste vocht kan ik nu meenemen in mijn high-tech rugzak:

Deze Camelbak bevat een watertank waar je ruim 2 liter in kwijt kunt. Drinken doe je via de slang, zodat je niet steeds hoeft te stoppen om wat vocht bij te vullen. Je moet wel van een beetje rubbersmaak houden. Nog zeker duizend trainingskilometers wachten me voordat ik mijn polsbandje kan laten scannen op weg naar het Vierdaagsekruis. Off we go!