Je kent het wel, van die nummers die je lekker mee kunt hummen. Tijdens de afwas, of een rit naar huis door een nacht vol krekelgezang. Muziek die vertrouwd aanvoelt, als een comfortabel vest. Maar waarvan je nooit bij de inhoud stil staat. Voor mij is The Joker van de Steve Miller Band zo’n plaat. En dan ga je eens naar de tekst luisteren.

De eerste paar regels zijn wereldberoemd:

Some people call me the space cowboy, yeah
Some call me the gangster of love
Some people call me Maurice
Cause I speak of the pompatus of love

Rockster dieet
Space cowboy? In de van wietdampen doortrokken jaren ’70 (The Joker is uit 1973) is dat wel een logische kreet. Net zoals de zinsnede ‘I’m a midnight toker’ die later in het nummer voorkomt (= eufemisme voor wiet roken). Bij het dagelijks dieet van een beetje rockster horen ook minstens een paar pretsigaretten. En bij de VPRO denkt men nog met meemoed terug aan zijn akoestische sessies voor de radio. Miller was vaak zo dronken dat hij totaal niet meer te volgen was.

Hoi Maurice
Bij de term liefdesgangster kan ik me ook nog wel wat voorstellen. En als je het repertoire van Miller een beetje kent komt die Maurice ook niet uit de lucht vallen. Een duidelijke referentie naar zijn oudere nummer ‘Enter Maurice’ van het album Recall the Beginning…A Journey from Eden. Wat volgens sommigen weer een verwijzing is naar het boek van E.M. Forster. Die eerste regels van The Joker kennen talloze pop-culture referenties. Denk maar aan Joey uit Friends die vertelt over zijn onzichtbare vriendje Maurice. Beroep: Space cowboy. Nu heb ik een aardige talentic. Maar hoe spreek je de pompatus of love..?

The Medaillons
Miller heeft zelf jarenlang beweerd dat het woord niets betekende. Het klonk gewoon lekker. Een doorgewinterde muziekfreak (it wasn’t me) hoorde een opvallende gelijkenis met het nummer ‘The Letter’ van de R&B groep the Medaillons uit 1954. Zeker gezien de vele R&B invloeden in Millers muziek. In de tekst van dit nummer hoor je de regels: “Oh my darling, let me whisper sweet words of [iets dat klinkt als epismetology] and discuss the [iets dat klinkt als pompatus] of love.”

Speculatie over pompatus
Dit kwam ter ore van acteur/producer Jon Cryer. Hij was op dat moment bezig met een film die ‘Pompatus Of Love’ was getiteld, naar de tekst van The Joker. Speculatie over wat ‘pompatus’ is, vormt de rode draad in deze romcom. Tijdens een TV interview meldde Cryer dat deze tekst eigenlijk was geschreven door Vernon Green, één van de groepsleden van the Medaillons. Dezelfde Green lag op dat moment toevallig te dommelen voor de buis. Contact was snel gelegd.

Geheime fantasie
Green had het nummer van de Steve Miller Band nog nooit gehoord. Toen Cryer het voor hem draaide lag hij helemaal dubbel. Green verdiende als jongen van 14 zijn eerste centen met zingen. De onfortuinlijke knaap was eenzaam. Weggelopen van huis en bewoog zich voort op krukken. In ‘The Letter’ beschreef hij zijn liefde voor zijn droomvrouw. “Één van de woorden die ik gebruikte om was ‘puppetute’. Hiermee bedoelde ik een papieren pop waar ik mijn geheime fantasie tegen uitsprak. Zij die mijn alles was en mijn kinderen zou baren,” aldus Green.

Mama appelsap
Dat was dus het woord wat Miller verstond als ‘pompatus’. Het eerste mamma-appelsapje misschien? In ieder geval een misquote van het kaliber ‘Beam me up, Scotty’. Miller heeft later alleen willen toegeven ‘beïnvloed’ te zijn door andere artiesten. Al dan niet onder het genot van een drankje. En dan geniet ik wel van The Joker: